نقش برتر پارس ، معماری، عمران، شهرسازی ، مرمت

سازه‌های فضائی
سازه‌ های فضاییشکلهای هندسی منظمی‌هستند که در کنار یکدیگر تکرار شده و با اتصال مکرر این اجزا شبکه‌‌‌ای مستحکم و یکپارچه با ساختاری سه بعدی 
 
ایجاد می‌کنند . این اجزا از المانهای طولی ( با مقطع‌های مربعی ، دایره‌‌‌ای ، مثلثی و ... ) و اتصالهایی که هر روز بر انواع آنها افزوده می‌شود تشکیل می 
 
شود . بطور کلی به سازه‌هائی که دارای شبکه‌ها، سقفهای طاقدار، گنبدها، برجها، شبکه‌های کابلی، سیستمهای فضایی، مجموعه‌های تاشو و ... باشند، سازه 
 
های فضاییگفته میشودسازه‌های فضایی 
جنس المانهای طولی متنوع بوده و بسته به نوع مصرف آنها متغیر خواهد بود ولی معمولاً از انواع پلاستیک و پروفیل ، فولاد و آلومینیوم استفاده می‌شود
به عنوان نمونه‌هایی از این نوع سازه‌ها در ایران ، پوشش مرقد امام و سقف چند غرفه نمایشگاه بین اللملی تهران را می‌توان نام برد . البته این نوع سازه پدیده 
 
خیلی جدیدی نیست ، زیرا گراهام بل طرحهایی از شبکه‌های منظم هندسی که کاربرد ساختمانی داشته باشد تهیه کرده بود . همچنین آلاچیقهای عشایر محلی ایران 
 
، سبکی مانند این نوع سازه‌ها دارند ولی در دهه 60 میلادی بود که این نوع سازه‌ها به صورت موضوعی بین اللملی و قابل بحث مطرح شد به طوری که اولین 
 
کنفرانس بین اللملی سازه‌ های فضایی( فضاکار ) در سال 1966 در دانشگاه ساری انگستان برگزار شد .
 
دلیل نام گذاری
. اولین شخصی که کلمه سازه فضایی (SP.ST) را بکار برد تیموشکنو بود که در مقابل این کلمه از لغت (Plan structure) استفاده کرد.این لغت در حدود 30 سال قبل اشکالی نداشت اما با پدید آمدن موضوعاتی همچون مهندسی هواوفضا-سازه ، اختلافی در تفهیم لغت فوق بوجود آمد و اساتید بسیاری کوشش کردند تا این لغت را اصلاح کنند که در نهایت از لغت‌های Spatial و Triactive استفاده کردند و برای Plane structure از لغت Biactive  استفاده نمودند
 
گویها به سه دسته تقسیم می‌شوند:
گویهای معمولی دارای 18 سوراخ با زوایای ارتباطی 45 درجه 
گویهای استاندارد که برای اتصالات با زوایای خاص بکار می‌روند. 
گویهای ویژه سرستون که قسمتی از آن بصورت استوانه‌‌‌ای و قسمتی بصورت کروی می‌باشد.